"one of the finest European acoustic folk bands of today" fRoots (UK)
"De beste akoestische livegroep van West-Europa" Folkforum (NL)
"Ambrozijn is one of those wondrous bands that make a simple description impossible. They can make music that is deceptively direct, using folk instruments like fiddle, guitar and accordion to produce straight folk melodies and dance tunes ... Their best material is a mix of traditional folk and avant garde attitude that makes them stand out from the crowd of European bands currently playing newly composed folk music." RootsWorld (USA)
"Ambrozijn is a very innovative band - they have found their very own special sound. It is often amazing how full the sound of a band with only three instrumentalists can be - the lads know how to play and arrange their instruments effectively." Folkworld.de (GER)
"Ambrozijn is the most interesting band which emerged from a new generation of folk musicians in Flanders." EBU International Folk Festival (CROATIA)
"Ambrozijn sont les meilleurs représentants de la nouvelle vague néo-trad qui agite aujourd'hui la belgique flamande." GabrielYacoub.com (FR)
"The folk group Ambrozijn can be called a "brother" of Think Of One: they were founded about the same time (1996), with some of the same people coming from the earlier band Dearest Companion." ThinkOfOne.be (BE)
ALGEMENE ARTIKELS
fRoots - Juni 2004 - Page 1
fRoots - Juni 2004 - Page 2
fRoots - Juni 2004 - Page 3
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE LIVE-CD '10' (2007)
Diatonisch Nieuwsblad April 2007
Bij een tienjarig jubileum hoort een mooie cd die de evolutie van de groep goed weergeeft. Volgens violist Wouter Vandenabeele is dit de volgende cd van Ambrozijn die 'niet helemaal af is !'. Maar bij muziek zoals die van Ambrozijn zal een cd nooit helemaal 'af' zijn.
Een cd is een momentopname, en zeker als de groep of artiest zich constant blijft ontwikkelen. Ambrozijn startte met Vlaamse volkmuziek, maar al snel werd die naar de eigen hand gezet. En vervolgens begon de groep te componeren en te arrangeren, en zo ontstond de opmerkelijke Ambrozijn muziek. Veelal waren ze de luisteraars ruim voor met de ontwikkeling.
Men had even de tijd nodig om aan de nieuwe fratsen te wennen. Daarom is een pas op de plaats met het album '10' meer dan welkom. Want hier spelt niet enkel het trio Vandenabeele, Wim Claeys (trekharmonica) en Tom Theuns (gitaar en zang). Nee, hier speelt een strijkorkest en een aantal zangstemmen een belangrijke rol in de klankkleur van Ambrozijn. Zo is er oud-Ambrozijn zanger Ludo Vandeau, de zangeressen Vera Coomans, Sylvie Berger en Soetkin Collier. En er is een vocale gastrol weggelegd voor de Franse folkmeester Gabriel Yacoub. Deze alleskunner stond aan het kraambed van de eerste Ambrozijn-cd, en is daarna nooit meer uit hun zicht verdwenen.
Ambrozijn klinkt op deze live-cd als een klok, en door de meerstemmige arrangementen wordt ineens duidelijk dat het trio geweldige muziek neerzet. Eerdere studiotracks zijn hier uitgewerkt tot ware juweeltjes. Ambrozijn heeft er goed aan gedaan om een live-cd te maken, en daarbij niet te kiezen voor een 'best of...'. De vijftien tracks spreken ieder voor zich. Van iedere Ambrozijn-cd is wel iets te horen. Ineens gaat een lied Sometimes It's Gold voor mij leven en komt de Wim Claeys compositie Voktijn in een ander daglicht te staan. Dit alles is sfeervol, transparant en goed uitgebalanceerd opgenomen door Triskell Folk voorman Paul Baten. Deze 10 hoort wat mij betreft ook met een 10 beoordeeld te worden. En nogmaals, iedere cd-opname is een momentopname dat in een latere ontwikkeling wellicht nog mooier vastgelegd had kunnen worden.
MazzMusikaS Februari 2007
Ambrozijn / 10 / Homerecords.be 4446028 (AMG)
Niet geheel zonder risico, deze onderneming: in een niet zo ver verleden kreeg ondergetekende namelijk ook de vorige plaat van Ambrozijn te bespreken en het oordeel was toen redelijk vernietigend. Deze jubileumplaat bevestigt echter helemaal hoe terecht ik toen mijn ontgoocheling op papier probeerde te zetten. Ambrozijn is intussen ruim tien jaar bezig en we hebben uren luisterplezier beleefd met dit veelkoppige orkest, zowel op plaat als live. Deze cd is daar een erg goeie neerslag van geworden: opgenomen op drie locaties (Ternat, Gent en Leuven) en met inbreng van straffe gastzangers en -zangeressen, biedt dit schijfje een heerlijke doorsnede van wat Ambrozijn allemaal vermag. De 15 songs werden allemaal in een strijkerjasje gestoken en doorstaan deze andere aankleding met glans. Ambrozijn is Vlaams, maar evengoed Keltisch of Bretons. Hun muziek, zoals die hier gebracht wordt, is simpelweg universeel. Als Ludo Vandeau de micro krijgt, zijn wij al vooraf verloren: buiten Wannes zingt gewoon niemand zo goed en veelzeggend als hij. Voor Soetkin Collier hebben we ook al een boon en dan hebben we 't nog niet over de grootmoeder aller Vlaamse folkzangeressen, Vera Coomans. Wat zij neerzet in Sometimes It's Gold, is meer dan indrukwekkend. Over Sylvie Berger en Gabriel Yacoub kunnen we kort zijn: je verwerft hun status niet zomaar en de versie van Le Cyprès, aangevuld met het volledige koor, is daar een loepzuiver bewijs van. De plaat vormt dus een mooi overzicht van de carrière van een erg bijzondere groep en er is een extra argument om deze cd in huis te halen: Pieronelle, al jaren op het repertoire van Ambrozijn, maar nooit op plaat gezet, staat hier wel op. Nog wel in een versie gezongen door Vandeau en Collier. Moeten we nog meer zeggen? Jawel: de strijkersarrangementen zijn echt wel straf en de songs blijven stuk voor stuk meer dan overeind. Dit is dus een jubileumplaat die je niet uit nostalgie of 'for old times' sake' moet kopen, nee, je moet ze gewoon kopen omdat ze zo goed is: de heren Theuns, Vandenabeele en Claeys zijn op folkvlak de top in dit land en ze hebben daarenboven de goede smaak gehad de vocalen uit te besteden aan mensen die daarvoor gemaakt zijn. Meer kun je echt niet verlangen.
Dani Heyvaert
Folkforum.nl Februari 2007
Ambrozijn 10 - Live with String Orchestra, Feat: Sylvie Berger, Vera Coomans, Soetkin Collier, Ludo Vandeau en Gabriel Yacoub - Homerecords.be 4446028
De Vlaamse band Ambrozijn zette afgelopen tien jaar meerdere genres en stijlen naar zijn eigen hand. Als het om inspiratiebronnen ging deed Ambrozijn nooit aan hokjesdenken. Ze putten net zo goed uit traditionele muziek (Vlaams, Frans, Iers, Zweeds) als Frans chanson, Amerikaanse roots en Angelsaksische pop. Die vrije geest betaalt zich nu uit in het live jubileum-album Ambrozijn 10, dat in al zijn veelkleurigheid toch één geheel vormt.
Waar de muziek afgelopen tien jaar ook vandaan kwam, steeds werd die herleid tot die ene Ambrozijn-sound rond accordeon, viool, gitaar en stemmen. Het Ambrozijn-pallet waaiert wijd uit en bestrijkt alle eerder genoemde genres. Mede dankzij nieuw geschreven arrangementen (wat een meerwaarde!) passen alle vijftien nummers op dit jubileum-album naadloos bij elkaar, hoewel ze uit de verschillende Ambrozijn-episodes stammen.
De opnamen werden vastgelegd door de Nederlander Paul Baten van Triskell tijdens drie jubileumconcerten in Ternat, Gent en Leuven. Het trio, Wouter Vandenabeele (viool), Tom Theuns (gitaar, zang) en Wim Claeys (diatonische accordeon) werd voor deze speciale gelegenheid bijgestaan door vijftien collega's: vijf vocalisten met wie zij in het verleden samenwerkten, acht strijkers, een drummer en een contrabassist.
Onder de vijf gastvocalisten was er op de eerste plaats natuurlijk Ludo Vandeau die tot eind 2003 dé stem was van de groep. Verder Soetkin Collier die tien jaar geleden mede aan de wieg stond van de groep; Vera Coomans die een duo vormt met Tom Theuns en vaker aan Ambrozijn-albums meewerkte; Gabriël Yacoub, die als frontman van de legendarische Franse folkrockband Malicorne een groot voorbeeld was voor de Ambrozijners en als producer een belangrijke invloed had op het geluid van drie Ambrozijn-albums; en diens partner Sylvie Berger die een voorname bijrol vertolkte op de cd Kabonka.
Het strijkensemble bestaat uit: Aurélie Dorzée, Stefaan Smagghe, Lotte Remmen, Luc Degezelle, Isabelle Vandendriessche, Saskia Swalus, Marijn Thissen en Robrecht Kessels. Op drums hoor je Luc Vanden Bosch en op contrabas Arne Vandongen.
Van De Hertog van Brunswyk, het projectalbum dat Ambrozijn in 2003 met Paul Rans opnam, speelde Ambrozijn geen enkel nummer tijdens de opgenomen jubileumconcerten. Van de 67 nummers van de overige vijf albums kregen er een kleine 25 speciaal voor deze jubileumconcerten een nieuw jasje aangemeten. Die nieuwe arrangementen werden geschreven door Theuns en/of Vandenabeele. Uiteindelijk zijn er uitvoeringen van vijftien nummers op Ambrozijn 10 beland.
Het eerste album Ambrozijn uit '98 is goed vertegenwoordigd met vier nummers:
Schoon Lief met leadzang door Soetkin Collier, prachtige koorzang en een strijkensemble met een aanstekelijke Olla Vogala-achtige upswing.
Nooit meer niets meer, met de stemmen van Vandeau, Theuns en Collier.
Voktijn, de enige instrumentaal op dit album met een hoofdrol voor accordeonist Wim Claeys, later romantisch warm bijgevallen door alle strijkers in een begeesterd arrangement van Vandenabeele.
Tous les amants met natuurlijk leadzang van Ludo Vandeau ondersteund door het koor. Dit nummer vormt al jarenlang de dynamische uitsmijter tijdens Ambrozijn-concerten. Goed dat het nu in die begeesterde vorm voor het nageslacht is vastgelegd, weliswaar niet zo breed uitgemeten als anders maar wel met een superdrive van het strijkensemble!
Van opvolger Naradie (2000) zijn er:
Naradie met sterke leadzang van Theuns aanbiddelijk ondersteund door alle vrouwelijke stemmen en op viool onder spanning gezet door een weergaloze Vandenabeele, die ook het strijkarrangement met beatleske trekjes schreef.
Nous irons en flandre, de klassieker die zich met zang van Ludo Vandeau ontwikkelde tot kroonjuweel in het Olla Vogala-repertoire wordt hier met hetzelfde warme gevoel in de stem en dezelfde ‘perfecte dissonantie' door de strijkers neergezet.
Stemvlucht, met de heerlijke gekte van Theuns' stem ondersteund door een inventief uitgekristaliseerd strijkarrangement van de hand van Aurelie Dorzée en een bedwelmend koor.
Van Kabonka (2002) komt:
Le Cyprès, met speelse violen en de leadzang van Ludo Vandeau fraai ondersteund door het Franse stel Sylvie Berger & Gabriel Yacoub en later door het complete koor.
Partons met indrukwekkende koorzang, een opzwepende Luc Vanden Bosch op drums en een bezeten strijkarrangement van Vandenabeele dat veel enthousiasme losmaakt bij het publiek.
Belle Francoise een vocaal hoogtepunt waarin alle zangeres en zangeressen worden betrokken, met een groovy intro op akoestische gitaar een swingende accordeon, stuwende violen, bas en drums.
Van Botsjeribo (2004):
Dessus la mer coulante, in een kippevelversie met aanvankelijk a capella-zang van Sylvie Berger, ondersteund door Vera Coomans. Een juweeltje!
The Disciple Song compleet met zwijmelende strijkers en fijngevoelige contrabassolo van Arne Vandongen.
Jésus qui joue l'accordéon. Met theatrale zang van Tom Theuns, een opvallende rol voor drummer Luc Vanden Bosch (in de Ambrozijn-live-versies tot nu toe vervangen door een meelopend bandje gekscherend onze Rudy genoemd), een door de duvel bezeten viool van Vandenabeele en een circusachtige apotheose...
Van van het recentste album Krakalin (2006) komt enkel:
Sometimes it's Gold. Het vormt op dit album een aangenaam rustpunt met de warme country-feel stemmen van Tom Theuns & Vera Coomans en een al even warm Vandenabeele-strijkarrangement.
De traditional Pieronelle maakte destijds in de uitvoering van Rum dermate indruk dat Ambrozijn het vanaf het allereerste begin opnam in zijn repertoire. Maar het verscheen nooit op cd, tot nu toe. Voor de leadzang tekent net als destijds Soetkin Collier, verderop in samenzang met Ludo Vandeau. Nieuw is een meeslepend strijkarrangement van de hand van Theuns.
Ambrozijn trekt komende maanden langs podia in binnen- en buitenland om hun tienjarig bestaan te gedenken. Eerst ging dat in de super-large bezetting zoals hierboven beschreven, nu beperkt het zich tot vocale assistentie. Op die manier is de groep ook op Nederlandse podia te zien zoals 17 februari in het Dorpstheater, Kameelstraat 24 - 1530AC Wormer (met na afloop Boombal met Balbrozijn) en op 25 maart tijdens het Triskell Lentefestival in 't Patronaat in Heerlen.
Henk - Waardering 9
Psychedelicfolk.com February 2007
Ambrozijn : 10 -live with string orchestra- (B,2007)****
Ambrozijn exists now for 10 years, so to celebrate this, they invited singers with whom they have participated before, like Vera Coomans, Soetkin Collier and Ludo Vandeneau (from Belgium) and Gabriel Yacoub and Sylvie Berger (from France), while both Tom Theuns and Wouter Vandenabeele chose some songs from their repertoire, to rearrange for a small string orchestra. With their booklet presentation in English it seems like this is the recording that is chosen as having the best presentation for a more international market. Both the string arrangements as well as the enriching dual vocals make Ambrozijn’s music stronger than ever. In general, I think a fuller band sound give these songs the best presentation. The album is a compilation of live recordings on three different occasions, but sounds perfectly recorded and is also perfectly compiled (if there was already not a certain vast order), because it gives the impression it hangs also perfectly together. In the songs are also a few passages of folk arrangements (accordion by Wim Claeys,..) combined with the string arrangements. Especially the song “Tous les amants”, with its complex rhythm (7/8?) which was already strong with a previous bigger band version when they had 2 violinists (like with Dearest Companion), the string arrangements by Wouter Vandenabeele give it even more cachet. A strong album, and a great presentation of the potential in the Belgium folk scene.
Guest on this album were violinists : Aurélie Dorzée, Stefaan Smagghe, Lotte Remmen, Luc Degezelle, Isabelle Vandendriessche, Saskia Swalus, Marijn Thissen, Robrecht Kessels with Arne Vandongen on double bass and Luc Vanden Bosch on drums.
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE CD 'KRAKALIN' (2006)
RIF RAF Juin 2006
Avec leur art de trousser des chansons percutantes et leur décontraction typiquement gantoise, les mecs d’Ambrozijn auraient sans problème pu devenir aussi hype que Soulwax. Mais voilà : ils ont choisi de jouer de la musique folk, et ce n’est pas vraiment le meilleur moyen d’obtenir quatre pages dans les Inrockuptibles. Reste qu’avec son dernier né, intitulé « Krakalin », le groupe confirme qu’il est bel et bien au-dessus de la mêlée. Le précédent album d’Ambrozijn, « Botsjeribo », était quasi exclusivement chanté en anglais et s’approchait d’une sorte de folk universel. Cette fois, le trio semble avoir voulu replonger dans son territoire originel : somptueuse production signée Gabriel Yacoub, accordéon à tire-larigot, textes en flamand et en français. Voilà donc onze chansons capables de faire danser les jeunes filles bio à Dranouter. Mais Ambrozijn a toujours sonné incroyablement moderne, et ça ne change pas. « Krakalin » privilégie les compositions directes aux démonstrations de virtuosité, tout en s’autorisant quelques dérapages incontrôlés, qui témoignent d’un certain esprit rock. A la manière d’un James Yorkston, Ambrozijn crée des perles folk qu’on croyait impossibles (écouter le génial « Down in Sulamonia »), juste avant de se lancer dans une escapade vers un monde étrange, un peu inquiétant (« Sur la rive gauche »). Le chant rageur et habité de Tom Theuns fait le reste… Autant d’intensité dans l’interprétation ne peut qu’évoquer Tim Van Hamel ou Tom Barman au sommet de leur forme.
François Brabant
RootsWorld.com: 'challenging contrasts and variety with a melancholy disposition' April 2006
Ambrozijn, the Belgian trio of Tom Theuns, Wim Claeys, and Wouter Vandenabeele, rejoin their now customary producer Gabriel Yacoub for their fifth recording, Krakalin. It is an oddly varied musical experience. The instrumental prowess is immediately evident and compelling, but the choice of material can be difficult, even deliberately disturbing as in "Kuifje in Bergom." Theuns' vocals demand acclimatization from the listener, and his lyrics are even more difficult to conveniently categorize. And Ambrozijn challenges expectation in an even more subversive fashion, by essaying popular French styles of the recent past as in "l'Avion" and "Sur la Rive Gauche," avoiding tackiness and imbuing them with sympathetic resonance.
The title track begins with a dark tango beat, quavering violin suggesting Gypsies, Thom Theuns' vocal alternately whispered and rasped out through clenched teeth, softening into tenderness when joined at the end by guest vocalist Vera Coomans. While the instrumental performances are themselves riveting, the full effect is complex and seductive, Tom Waits performing Weil reinterpreted by Brel. "De Karabiezen" is refreshingly upbeat, bouncy Django-esque jazz with fiddle and mandolin in lively collaboration. In "l'Avion," a dramatic art song, Claeys' accordion supports a surprisingly warm vocal, with brief violin breaks suggesting a carefree, vertiginous swirl with a hint of sadness. "Près d'un Cerisier" is a lightly swaying accordion-based waltz, highly suggestive of Cajun styles, and Theuns' husky baritone is emotional and even exciting as it skates the very edge of falling off the melody. "How Far We Are Near" finds Theuns at the upper register of his vocal range and smoother than in other songs, backed by a string section. The lyrics, apparently about mortality, impart an odd mixture of longing and whimsy, explicitly evoking stable contradictions.
On "Down in Sulamonia," my favorite song on Krakalin, hand percussion, violin, accordion, and string bass impart a clearly Balkan tone. With a stuttering beat and serpentine melodic figure, Theuns' vocal and skewed lyrics find the perfect expression of simultaneous attraction and repulsion, beauty and danger. "Kuifje in Bergom," one of two instrumental tracks, is another standout. It begins with a very Celtic figure on lone accordion, lilting, but culminating each coda with a disturbing sprinkle of minor key notes, as if air had escaped from an emotive balloon. Vandenabeele takes up a related melody on viola, more lively with percussive and accordion bass support, but still ending each passage with that distressing minor flourish. Theuns' bell-like guitar break is pretty and all too short.
"Sur la Rive Gauche" is a haunted waltz with falsetto vocal; it is pretty, sad, and ruminative and one can almost picture the crying clowns, the steady drizzle. "De Matroos" begins dramatically, accordion drone behind Theuns' gay yet not quite happy rendition of a traditional lay with a Breton sound to it. The accordion begins to pulse and Theuns' guitar adds a blues-rock flavor, but this interpretation in turn gives way to a stormy fury, ending on a sarcastic note. The sparsely produced waltz "Sometimes It's Gold," strummed on acoustic guitar with string bass, finds Theuns trading verses with Coomans, in duet on final verse and refrain, with lyrics of gentle romantic anomie.
Krakalin is a recording of challenging contrasts and variety with a melancholy disposition. It demands a good deal of the listener, but is worth the effort.
Jim Foley
Muziek & Woord (Klara) April 2006
Zanger-gitarist-componist Tom Theuns verantwoord de titel ‘Krakalin’ als:
“Ergens aan een rivier … Krakalin, de stad van je dromen … en in zijn haven
spoelen romances, nachtmerries, illusies, bruidegommen, gebroken harten,
vuurwerk en zeemansverhalen aan. We hebben het over het nieuwe, zesde album,
van ‘Ambrozijn’. Violist Wouter Vandenabeele en accordeonist Wim Claeys zijn
gebleven, zanger Ludo van Deau niet en daarmee is het nu Tom Theuns die voor
de basisvocalen zorgt. De meeste teksten zijn van Theuns zelf plus een deel
van de composities. Het maakt dat er naast het Vlaams-Franse van voorheen nu
ook meer Brits aanwezig is. En ondanks het een productie blijft van Gabriel
Yacoub, is het ook geen folkalbum meer, is het veeleer een cd vol ‘songs’.
“Krakalin”, de titelmelodie, opent het album in een donkere sfeer, heeft
iets van een bezwaarlijke tango, met daarin een goed geplaatste stem van
Vera Coomans naast die van Theuns, een duetje dat ze nog eens overdoen in
‘Sometimes it’s gold’. “L’avion” en “Down in Sulamonia” zijn sterk stuwend
en prikkelend dreigend, en “Près d’un cérisier” is ouderwetse cajun met
toffe samenzang. Op “Sur la rive gauche” probeert Theuns het in de hogere
registers en dat is wennen. Maar kwaliteit went altijd.
Al De Boeck
Diatonisch Nieuwsblad (NL) Maart 2006
Ambrozijn kan het zich permitteren om iedere keer weer op een andere uit de kast te komen. Het vertrek van Ludo Vandeau heeft de groep niet doen stilstaan. Op de vorig cd was de groep niet op zoek naar een nieuwe stijl, maar de daaropvolgende liveconcerten maakten al snel duidelijk dat er meer aan de hand was. Het overgebleven trio bestaande uit Wim Claeys (trekharmonica), Wouter Vandenabeele (violen) en Tom theuns (zang, snaarinstrumenten) is een lust om aan het werk te zien. Die éénheid, dat op elkaar ingespeeld zijn en vooral dat dynamische maakt Ambrozijn een groep die op éénzame hoogte staat. Op Krakalin voert het trio langs Oost Europa, via Frankrijk naar eigen Belgisch grondgebeid om vervolgens snuifjes Angelsaksische invloeden toe te voegen. Krakalin is een zeer geslaagd album waar Wim’s sterkste kant, het grooven met begeleidingen; heel duidelijk naar voren komt. Tom Theuns haalt toonacrobatiek uit met zangstemmen die we al hoorden op Naradie, het tweede album van de groep, hoorden. Fransman Gabriel Yacoub (voorheen Malicorne) nam de productie in de hand, een rol die hij ook op eerdere albums van de groep kreeg toebedeeld. Maar Yacoub vindt klaarblijkelijk de muziek van Ambrozijn volwassen genoeg om zich niet al te veel te bemoeien met de sound. Daar waar voorheen wel eens meerstemmige vocaal gedeeltelijk liet denken aan geluiden van Malicorne, horen we nu duidelijk de typerende muzikaliteit van de drie afzonderlijke groepsleden. Krakalin is gedurfd maar ook gewaagd. Maar iedereen die de evolutie van Ambrozijn heeft gevolgd zal moeten concluderen dat we hier met zeer hoogstaande kwaliteit van doen hebben. Het overgrote deel van de songs komt van Theuns, terwijl Vandenabeele en Claeys enkele instrumentalen toevoegden. Luister naar het Antwerps dialect, naar Kuifje in Bergom, het opmerkelijke verhaal over De matroos en de geminste ijzerzaag. En laat je verassen door het geweldige sluitstuk Joséphine. Ambrozijn op zijn best, en dat hoeft voor mij al lang niet meer te gaan over traditioneel Vlaams gerelateerde muziek.
Ron Janssen
De Standaard: 'Ambrozijn evolueert vocaal steeds sterker' 11/2/6
Ambrozijn nam op zijn vorige plaat afscheid van zanger Ludo Van Deau, waardoor gitarist Tom Theuns zo'n beetje de stuurfunctie overnam. Waar Ambrozijn bekend werd met Vlaams-Franse muziek, schakelde Theuns vrij radicaal over naar songs in de Britse folkstijl. Te radicaal voor de fans wellicht.
Op het zesde album, Krakalin , is er meer evenwicht tussen Engelse, Franse en Nederlandse liederen. Dit is veel meer een songplaat dan de vroegere Ambrozijn-albums, die te veel pendelden tussen dansmuziek en songs. De grote troef van dit trio blijft echter het samenspel van viool, accordeon en gitaar (met wat aanvullende zang en strijkers). Het is een ongenaakbaar geheel.
De groep ontwikkelt dit keer ook de samenzang sterk, wellicht onder impuls van de excellente producer Gabriel Yacoub. Wanneer alles in elkaar haakt, zoals in ,L'avion' en ,Près d'un cérisier', en ,Down in Sulomonia', bereikt Ambrozijn een voor Vlaanderen ongehoorde kwaliteit. Wel is het even wennen aan de falsetto die Tom Theuns uit de kast haalt. Maar het illustreert nog maar eens dat Ambrozijn constant evolueert.
De Tijd: 'Ambrozijn meer dan folkgroep' 9/2/6
Ambrozijn toert met zijn jongste cd, 'Krakalin', door Vlaanderen. Het trio is in het folkmilieu al jarenlang een bekende naam, maar is toch meer dan een folkgroep. Ambrozijn zingt afwisselend in het Nederlands, Engels en Frans. Eigen composities gaan hand in hand met avontuurlijk bewerkte traditionals. Het trio brengt muziek zonder grenzen, die in een veelheid aan stijlen toch een eenheid uitstraalt.
Tom Theuns (zang, gitaar), Wouter Vandenabeele (viool, mandoline) en Wim Claeys (diatonische accordeon) maakten in de tien jaar dat ze samen musiceren een evolutie door, en dat is te horen aan de eigen composities op hun zesde cd. 'In het begin zochten we naar traditionele melodieën en liederen die we dan naar eigen smaak bewerkten', licht Theuns toe. 'Maar de drang om zelf te componeren werd veel te groot.'
De eerste cd van Ambrozijn in 1998 kreeg ook over de landsgrenzen lovende kritiek. Voor 'Naradie' (2000) bood de platenfirma Virgin de groep een contract aan. Er ontstonden ook nevenprojecten, zoals het populaire Balbrozijn, dat menig boombal - een soort folkfuif - van een soundtrack voorzag. Zanger en luitspeler Paul Rans vervoegde de gelederen voor 'De Hertog van Brunswyk' en ook Ludo Vandeau nam een vocale hoofdrol op zich. Tot Vandeau de groep verliet en Ambrozijn terugkeerde naar de trio-essentie, die het makkelijker maakte met gastmuzikanten te werken.
Die focus op drie goed op elkaar ingespeelde muzikanten werpt zijn vruchten ook af op 'Krakalin'. Ambrozijn heeft nog nooit zo ongrijpbaar, prikkelend en veelzijdig geklonken. 'Ergens aan de rivier ligt Krakalin, de stad van je dromen', zegt Tom Theuns over de cd. 'En in haar haven spoelen romances, nachtmerries, visionaire illusies, vluchtende bruidegoms, vreemde sektes, gebroken harten, kisten vuurwerk en zeemansverhalen aan.' En zo klinkt het ook.
Gabriel Yacoub produceert de cd opnieuw en Vera Coomans - die de groep ook op tournee vergezelt - drapeert haar warme, doorleefde stemgeluid over heel wat nummers. Samen met een prima zingende Theuns zorgt ze voor rijke vocalen, terwijl ook percussionist Stephan Pougin en contrabassist Arne Van Dongen bijdragen tot het klankbeeld. De titelsong brengt - dankzij de accordeonist Ronny Verbiest - het traditionele tangogevoel overtuigend naar buiten.
Folkforum.nl: 'Live-gevoel op Ambrozijns Krakalin' 9/2/6
Ik zou ze de kost niet willen geven, de groepen die na tien jaar hun muziek met bladgoud en galm opleuken om een breder publiek te pleasen. Nee, daar hoef je bij Ambrozijn niet bang voor te zijn. Deze Vlaamse topgroep doet concessieloos hun eigen ding. Dat gebeurt op hun zesde album Krakalin opnieuw oprecht én knap. Dat ze daarmee liefhebbers van spannende muziek aan zich binden, is voor hen mooi meegenomen. De discussie die ze met hun eigengereidheid losweken, zullen ze vanaf de zijkant geamuseerd volgen.
Na het vertrek van zanger Ludo Vandeau maakten oorstrelende Franse of oud-Nederlandse ballades bij het resterende trio Wouter Vandenabeele (viool), Wim Claeys (diatonische accordeon) en Tom Theuns (zang en gitaren) plaats voor een wijdere blik met een opmerkelijke aandacht voor Angelsaksisch getinte songs in folky arrangementen. Krakalin laat nu nóg meer een mengeling van stijlen horen, van gypsie tot cajun, van Frans chanson tot tango. Opmerkelijk: drie van de elf nummers zijn in het Nederlands, of meer nog Antwerps. Twee nummers zijn instrumentaal. Alle negen songs zijn van de hand van Tom Theuns.
Waar in de singer-songwriters aanpak op hun vorige album Botsjeribo de akoestische gitaar nogal eens kleurbepalend was, is dat nu meer het samenspel tussen een bewogen viool, romantische of stomende accordeon en begeleidende gitaar. Het wekt soms de indruk van een live opgenomen concert, hetgeen wordt onderstreept door dynamische percussie en contrabas van gastmuzikanten Stephan Pougin en Arne van Dongen. En dan is er natuurlijk de opzienbarende zang van Tom Theuns vocaal ondersteund door Vlaanderens eerste folkvrouwe Vera Coomans. In de samenzang is de hand van producer Gabriel Yacoub herkenbaar.
Ambrozijns muziek groeit in diversiteit. Wat de drie muzikanten in hun andere projecten ervaren nemen ze mee naar Ambrozijn. In het nummer 'Joséphine' herken je het 'klassieke' van de Olla Vogala-violist, 'Kuifje in Bergom' toont de dansbare accordeon uit Tref en in 'Sur la rive gauche' hoor je de stem als extra instrument zoals in de groep Aurélia.
Tom Theuns zingt theatraal. Hij zal er ongetwijfeld mee tegen haren instrijken. Soms klinkt een mooie warme stem, maar zeker ook 'n theatrale, geforceerd hees, met een geknepen keel, of met kopstem. Die kunstzinnige vocalen bemoeilijken de verstaanbaarheid, maar werken sfeerverhogend en verschaffen Ambrozijn een nóg uitgesprokener identiteit.
Bovendien staat die stemacrobatiek van Theuns steeds in functie van de tekst. Het titelnummer 'Krakalin' vormt een goed voorbeeld van functionele stembuigingen. Eerst klinkt zijn stem mooi donker en rustig als hij de situatie schetst van de man van Krakalin die zijn lief mist. Het gevoel is duidelijk, de hartverscheurende viool laat geen vragen. In het middenstuk, nadat viool en accordeon de romantische herinneringen terughalen, barst hij met van tranen aangedane stem vertwijfeld uit: "waar zijt ge nu Stragania. Naar waar zijt gij toch gegaan?", om dan met kopstem zijn verdriet uit te huilen. Als hij uiteindelijk berust en droomt dat hij met haar danst, klinkt zijn stem breekbaar in duet met de warme verzachtende balsem van Vera Coomans.
Poëtisch en vaak cryptisch verhalen de songs over heimwee en verlangen, over de liefde, of eerder 'n verloren liefde. Een enkele keer recht toe recht aan (tip: een ijzerzaag als alternatief voor de verloren sleutel van de kuisheidsriem), een andere keer ongrijpbaar (zijn Karabiezen sturende stemmetjes in je hoofd?).
Het album groeit in zijn afwisseling. Het verveelt geen moment.
Oost-Europa en de Balkan zijn in de eerste twee nummers niet ver weg. Krakalin is gegoten in een tango, het vrolijke Karabiezen swingt met gedreven percussie de pan uit. Het deinend Frans chanson 'L 'Avion' kan zo vanuit de rokerige Parijse kroeg het theater in. 'Près d'un Cerisier' is gevoelig doordesemd van de Quebeq-sfeer waarbij de cajun-zwier in de juiste handen is bij zo'n bedreven violist én accordeonist. De song 'How far we are near' haakt nog het meest aan bij de Angelsaksische teneur van het vorige album met beatlesque strijkarrangement en samenzang. De fiddle in de uptempo song 'Down in Sulamonia' vindt zijn inspiratie ergens tussen Griekenland en Turkije, alsook de snaren en de percussie op bendir.
In het rustige instrumentale 'Kuifje in Bergom' ontdekt Kuifje Claeys diverse maatsoorten en kleuren uit ondermeer Ierland en Scandinavië. 'Na tien jaar lukt het ons iets in zevenachtste te spelen', grapt hij hierover tijdens de cd-presentatie. 'Sur la rive gauche' is een prachtig thema gecomponeerd door Vandenabeele waarin de kopstem van Theuns vervreemdend werkt. In het verhalende 'Matroos' (die van de kuisheidsriem) wordt het traditionele dynamische idioom, compleet met stomende accordeon en verrassend opduikende dobro, versterkt door een alsmaar terugkerend 'traladediedeladio'.
Als donderslag bij heldere hemel is daar opeens een gouden Amerikaans rootsy duet van Theuns met Vera Coomans; 'Sometimes it's gold' is passend sober gearrangeerd met gitaar en contrabas. Toch jammer dat op de cd-versie het intermezzootje op country-fiddle ontbreekt, dat Vandenabeele er bezield invlocht tijdens de cd-presentatie. Als afsluiter kent het album een indringend gedragen thema van Vandenabeele, geheel instrumentaal met sprankelende gitaar, donkere ondersteunende accordeon en bewogen viool.
Krakalin groeit na elke draaibeurt!
Henk, waardering 9/10
Dick Laning in De Gelderlander 25/2/6
...Je weet het nooit zeker bij Ambrozijn. Dan weer komt de muziek van ver, dan gaan ze naar huis, soms hoor je een boze droom, een andere keer is het hilarisch, het ene nummer beneemt je de adem, maar een paar maten verder overheerst het gevoel dat je in de maling wordt genomen. Slechts twee waarheden domineren: het is bijzonder en het is muzikaal. Doolde de Vlaamse groep even na het vertrek van zanger Ludo Vandeau, op Krakalin bewijst het resterende folktrio nog steeds muziek te kunnen maken die je vasthoudt. Het instrumentaal ijzersterke trio jongleert met onschuldige folk, venijnige tango, vervreemdende levensliederen en warme chansons...
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE CD 'BOTSJERIBO' (2004)
Folkforum.nl naar aanleiding van Ambrozijn op Folkwoods Festival
Gouden vervanger voor Attwenger
...
Ondanks de heftige verandering is het nieuwe album Botsjeribo goed ontvangen. Het Vlaamse Dagblad De Standaard heeft het over uniek, ongrijpbaar en boeiend. In onze cd-recensierubriek kreeg dit album de hoogste waardering die we ooit gaven: 9,5. Bovendien hebben we Ambrozijn al eens gekwalificeerd als beste live-folk-act uit Europa.
...
Folkwoods mag dan treuren om de afzegging van Attwenger, met de komst van Ambrozijn haalt het goud in huis!
Het Nieuwsblad / Het Volk / Plaza
"Klik hier voor het interview"
Knack Focus
"Klik hier voor de cd-recensie"
Sabam Magazine
"Klik hier voor de cd-recensie"
Le Canard Folk
"Klik hier voor de cd-recensie"
RifRaf (Fr)
"Klik hier het interview"
De Standaard
"
Ambrozijn bracht de voorbije jaren vier sterke cd's uit, maar excelleerde nog meer op het podium. Het kwartet Ludo Van Deau, Wouter Vandenabeele, Tom Theuns en Wim Claeys groeide uit tot een fantastische machine, die met enkel accordeon, viool en gitaar een warme ,,wall of sound'' kon optrekken. Daarmee speelden ze vooral Vlaamse en Franse liederen, en ook dansnummers.
Op Botsjeribo slaat Ambrozijn een nieuwe weg in. De warme, wat archaïsche zanger Ludo Van Deau is vertrokken en Tom Theuns heeft zijn plaats ingenomen. Theuns is daarmee niet aan zijn proefstuk toe en dat is te horen: hij heeft een warme bariton, met een wat nasale inslag, waarmee hij zowel kan strelen als snijden. Maar vooral zingt hij in het Engels, wat Ambrozijn nog het meest anders laat klinken. Soms doen ook leden van Olla Vogala mee, en schuwt men het gebruik van geprogrammeerde ritmen niet. Fritz Sundermann produceerde de plaat.
Er staan enkele prachtsongs op deze plaat, die alweer voluit profijt haalt uit het heel intense en hechte samenspel. Een scottish als ,,For a happy new year'' brengt een feestelijke sfeer binnen, maar meteen daarna treft ,,The disciple song'' minimalistisch en verstild. Het album opent met een sterk koppel songs, en vooral ,,The days in Robin's house'' laat horen dat Ambrozijn volstrekt uniek blijkt: ergens tussen folk, lofi, hedendaagse muziek en wellicht wat exotische invloeden vindt de groep haar eigen unieke weg.
Is dit nu een nieuwe Ambrozijn? Eigenlijk wel. De verandering in taal en stemkleur zorgt voor een andere sfeer. Theuns' songs sluiten uiteindelijk aan bij Britse folk, maar ook bij alternatieve rock, en op een bepaalde manier lijkt Ambrozijn hiermee aan te sluiten bij Antwerpse bands als dEUS. Maar tegelijk dendert dan toch weer zo'n ,,Moving Cloud'' voorbij. Er staat ook wat ,,gewoon'' werk op het album, maar vooral blijft Ambrozijn ongrijpbaar, in een boeiend nieuw hoofdstuk.
"
Kkunst.com
"De klankkleur van "Botsjeribo"is door de nieuwe aanpak (samenwerking met Fritz Sundermann) anders dan bij de andere CD's. Door het grote vakmanschap en de jaren ondervinding maakt het trio muziek die de oren streelt. De composities zitten zeer goed in elkaar waarbij het samenspel, de arrangementen en de goeie mixing duidelijk opvallen."
Folkforum.nl
"Wat Ambrozijn - en ook deze cd - zo bijzonder maakt is het naast artistieke hoogstandjes, geregeld terugkeert naar de essentie. Lekker met z'n drietjes - zoals op het podium - swingende dansjes spelen. Elkaar uitdagend, zoekend naar de juiste afstemming tussen fiddle, accordeon en gitaar. Zo straalt het plezier af van Scottish for a happy new year, de traditional Moving cloud, Doedelyoudo? en de Gabormazurka."
"Dit Ambrozijn is anders, maar zeker zo boeiend. Met de nieuwe stijl zou het Gentse drietal wel eens méér mensen daarvan kunnen overtuigen."
Waardering 9,5
Folkroddels.be
"Zeer aangename rootsy luistermuziek zoals ook Filip Kowlier kan maken."
"De teksten contrasteren vaak met de luchtige toon van de muziek: 'Down to the heart it makes you cry - down to the heart but you don't know why' of ook nog ''We cried with a song - we wandered day by day - in the valley of pain'."
"Een absoluut hoogtepunt is (de huidige single) 'The Days in Robin's House' dat schittert door zijn soberheid. Eva Deroovere maakt hier deel uit van het 'Ambrobacking Choir'."
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE CD 'KABONKA' (2002)
"A la fois étrange, fascinant et original, Kabonka s’impose parmi les projets les plus intéressants et réussis de ce début de siècle."
Lees hier de volledige recensie van Sylvie Hamon (FR).
"The line-up of Ambrozijn is unchanged since their eponymous album and they stick with Gabriel Yacoub as producer, but this album has a richer, more varied and adventurous approach, varying from the spell-weaving songs, Le Cyprès, Belle Françoise and Zwarte Zwanen, to instrumentals like Streepkes that sound for all the world like Kerry polkas. The songs and tunes are mixed with a variety of other sounds and effects including young children playing in a way that really engages the ear, and the album finishes with some totally arresting singing to piano and strings and spooky effects of tape played backwards in Schoon Lief; so different from the way it is treated on the 't Kliekske album. This is a very carefully thought out piece of work." fRoots (UK)
"In een niet aflatende zoektocht naar het ultieme akoestsiche samenspel tussen viool, gitaar, accordeon en zang scheidt Ambrozijn met Kabonka alweer haar derde cd af. Ambrozijn is volwassen geworden. Prachtige overwegend Franstalige vocalen en opzwepende, maar ook meeslepende instrumentalen, Kabonka is ervan doordrenkt. De humor en de fratsen die de knappe muziek ineen liveconcert zo genietbaar omringen, waren nog nooit zo overduidelijk geïntegreerd op een Ambrozijn-cd als nu. De samenzang is nog beter dan voorheen. Hier doet zich de invloed gelden van producer Gabriël Yacoub (ooit Malicorne). Een niet onaanzienlijke rol is daarbij ook weggelegd voor gastzangeres Sylvie Berger..." Eindhovens Dagblad (NL)
"De Publieksprijs Wereldmuziek gaat naar 'Kabonka' van Ambrozijn." Klara.be (BE)
Recensie Harry De Bock - KKunst.com/Folktribune
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE CD 'NARADIE' (2000)
"Ambrozijn are one of the new forces of the Flemish folk music scene. The four lads show what new folk music can sound like. Naradie is their second CD, the first on a major label. They play traditional and self written material from Belgium - the songs are either in Flemish or in French language. Ambrozijn is a very innovative band - they have found their own very special sound. It is often amazing how full the sound of a band with only three instrumentalists can be - the lads know how to play and arrange their instruments effectively. The tunes are full of humour and innovation, often the voice as an instrument is added to the sound. The French songs remind a bit on the sound of French super group Malicorne. A special band and a special album - worth to be heard !" Christian Moll - Folkworld (GER)
"De vier jongemannen van Ambrozijn hebben met Naradie een heel genietbaar klankenpallet afgeleverd waarop niet alleen hun technisch kunnen maar vooral hun muzikaliteit in het oog en het oor springt." Peter De Rop - Het Nieuwsblad (BE)
"Het succes van het Dranouter Folkfestival heeft weer bewezen dat veel mensen interesse hebben voor authentieke muziek. Die vindt u zeker bij de Vlaamse folkgroep Ambrozijn, een kwartet jonge musici die met de gedrevenheid van felle rockers de West-Europese muziektraditie induiken en uit een soms bevreemdende maar alleszins inventieve cocktail van invloeden een eigen geluid weten te distilleren. Energiek pulserend, wars van elk dogma en nooit toegevens aan makkelijke oplossingen levert het onmiskenbaar hippe Ambrozijn met deze cd een knap en meeslepend werkstuk af." © Dag Allemaal, 22 augustus 2000 (BE)
"Op hun titelloze debuut tastten de heren van Ambrozijn hun mogelijkheden nog af, daarbij geholpen door Gabriel Yacoub van Malicorne. De bagage die ze van Yacoub meekregen, dragen ze op Naradie nog steeds mee, maar het kwartet lijkt nu toch zijn eigen pad gevonden te hebben. Oude Vlaamse ballades blijven het vertrekpunt, maar Ambrozijn vernauwt de grenzen met jazz en klassiek en last atonale passages in, zonder dat de groep daarmee de rechtgeaarde folkfan zal afschrikken. Naradie is verfrissend, niet in het minst door de subtiele humor in de attitude en de vocale harmonieën." Peter Van Dyck - © Focus Knack, 23 augustus 2000 (BE)
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE CD 'AMBROZIJN' (1998)
"Ambrozijn is an excellent album of an excellent band from Belgium. Produced by the French folk legend Gabriel Yacoub (ex-Malicorne), the CD features many exciting tunes and songs of this four piece band. Their line-up is guitar, diatonic accordion/bagpipes, fiddle and singing. The songs are partly in Flemish, partly in French language - all songs have exciting arrangements and intensity, and both the Flemish and French singing sounds harmonic. In some songs you can hear an influence of Malicorne/Gabriel Yacoub, others sound just like Ambrozijn. The instrumental side of things is not worse than the singing side - they are all skilled musicians who know how to arrange traditional tunes and songs in a powerful and modern way ……Ambrozijn is definitely a name to remember …..This CD is one of the highlights of the year 1998 and is the fourth in FolkWorld's CD Top 10 of 1998." Folkworld (GER)
"Ambrozijn is one of those wondrous bands that make a simple description impossible. They can make music that is deceptively direct, using folk instruments like fiddle, guitar and accordion to produce straight folk melodies and dance tunes. But they can also jump out of the mold completely, advancing into difficult and complex new music full of unexpected rhythms and subtle dissonance. Their best material is a mix of traditional folk and avant garde attitude that makes them stand out from the crowd of European bands currently playing newly composed folk music. They get an extra push from having the good fortune of getting Gabriel Yacoub to produce and even contribute a few vocal backings, and there are some similarities between his approach and that of Ambrozijn. The arrangements are dynamic and demand great musicianship from each of the players. The vocals are rough, energetic and immediate." Cliff Furnald, RootsWorld (USA)
"We mogen heel trots zijn op het verse bloed dat tegenwoordig door eigentijdse Vlaamse groepen in het rimpelige folklijf wordt gepompt. De jongens van Ambrozijn nemen hetzelfde, in de traditie gewortelde vertrekpunt als de meisjes van Laïs, maar gaan nog veel verder in hun vernieuwingsdrang. Ze experimenteren met ritmes en betokkelen alles waar fraaie klanken uit kunnen komen: van Marokkaanse percussie-instrumenten tot een speelgoedvliegtuig." Weekend Knack (BE)
ARTIKELS NAAR AANLEIDING VAN DE CD 'DE HERTOG VAN BRUNSWYK' MET PAUL RANS (2003)
"Een spannend relaas van de middeleeuwse sage over de avontuurlijke hertog van Brunswyk en vele andere experimenten met traditionele, oude Vlaamse ballades en vrolijke volksdeuntjes" Tijd Cultuur (BE)
"Het is niet omdat sommige songs enkele eeuwen oud zijn, dat ze ook zo moeten klinken." De Morgen (BE)
"Paul Rans en Ambrozijn: geslaagde combinatie van stemmen." De Standaard (BE)
Recensie van Bourdonske.be
|
